28/05/2020, 18:54
ABD'nin Orta Yüzyılında Solak Çocukların Kekemelik ve “Yeniden Eğitilmesi” - 2017
Tourette sendromu öyküm ( A Cursing Brain , 1999) bir üniversite kliniğinde pediatrik hastaları gözlemlemeyi içeriyordu. Hasta popülasyonunun alışılmadık derecede yüksek bir sol tarafa sahip gibi göründüğünü fark ettim. Kendimi solakken, bunun neden olup olmadığını ve neden böyle olduğunu merak ettim. Popüler literatür sıklıkla sol elini kullananların daha yaratıcı olduğunu ve aksine, otizm, şizofreni, dikkat bozuklukları, gerilik ve kekemelik gibi öğrenme bozukluklarından daha sık etkilendiğini iddia eder. Sol elini kullananlar, öğrenme güçlükleri ve yaratıcılık arasındaki olası bağlantıyı araştırmam diğer kitabımdaki Öte yandan: Sol El, Sağ Beyin, Zihinsel Bozukluk ve Tarih(Johns Hopkins University Press, 2017). Burada, sol tarafların kekemelik riski daha yüksek olup olmadığını araştırmak istiyorum.
Yirminci yüzyılın başlarında Amerika Birleşik Devletleri'nde birçok eğitimci ve doktor sol elini kullananların daha sık zihinsel ve bilişsel engellilik sergilediğine inanıyordu. Bu riski azaltmak için sol elini kullananların sağ el olmalarını “yeniden eğitmeyi” savundular. Kullanılan yöntemler çoğunlukla, bedensel cezalandırma, çocuğun hareketsizleşmesi için sol elini bağlama ve çocukların direnişlerini aşağılama gibi kıvrımlıydı. Psikanalist Abram Blau, Eğitim New York Kurulu Başkanı psikiyatrist, onun nüfuzlu 1946 kitabında, yeniden eğitilmesine savunucuları görüşlerini özetledi Menşe Bir Araştırma ve Sol ve Sağ cephelilik anlamı: Master El sürece, konusunda uyararak, eğitimli, sol elini kullanan çocuklar şiddetli ve yaşam boyu zihinsel ve bilişsel eksikliklerle karşı karşıya kaldılar.
Kekemelik, Blau ve diğer uzmanların uzun zamandır solaklıkla ilişkili olduğu durumlardan biriydi. Bu benim için tuhaf görünüyordu çünkü ABD'de pratik yeniden eğitim artık hoşnutsuzken, sol elini kullananların sayısı arttıkça kekemelerin sayısı azalıyordu. Bu çelişki için yapılan açıklamanın bir kısmı, yeniden eğitime karşı çıkma tarihinde yatmaktadır.
Yirminci yüzyılın ikinci on yılında, yeniden eğitim savunucularının uyarılarını reddederek, muhalifler sol elçilerin yeniden eğitilmesinin özellikle kekemelik olmak üzere olumsuz sonuçlarından şüphelendi. Stanford Üniversitesi psikolog Lewis M. Terman (1877-1956) , yaygın olarak kullanılan 1914 ders kitabında, Okul Çocuğunun Hijyeni, okul çocukları arasındaki kekemeliğin üçte
birinin yarısının solak çocukları sağa dönüşme girişimlerinden kaynaklandığı sonucuna vardı. elini.
Terman'ın iddiaları iki etkili Iowa Üniversitesi araştırmacısı, psikiyatrist Samuel Torrey Orton (1879-1948) ve psikolog Lee Edward Travis (1896-1987) tarafından onaylandı. Iowa City'deki Devlet Psikopatik Hastanesi'nin kurucu direktörü ve Psikiyatri Bölümü başkanı Orton'du; konuşma patolojisi mesleğinin kurucusu Travis üniversitenin konuşma kliniğinin müdürüydü. 1920'lerin sonlarından 1950'lere kadar Orton, Travis ve öğrencileri kekemelik etiyolojisini yeniden eğitime bağlayan bir dizi makale ve kitap yayınladılar.
Terman'ın iddiaları iki etkili Iowa Üniversitesi araştırmacısı, psikiyatrist Samuel Torrey Orton (1879-1948) ve psikolog Lee Edward Travis (1896-1987) tarafından onaylandı. Iowa City'deki Devlet Psikopatik Hastanesi'nin kurucu direktörü ve Psikiyatri Bölümü başkanı Orton'du; konuşma patolojisi mesleğinin kurucusu Travis üniversitenin konuşma kliniğinin müdürüydü. 1920'lerin sonlarından 1950'lere kadar Orton, Travis ve öğrencileri kekemelik etiyolojisini yeniden eğitime bağlayan bir dizi makale ve kitap yayınladılar.
Travis, Orton gibi, tipik kekemeliği doğal doğuştan sol elini, yaşamın başlarında sağ elleriyle yazmaya zorlanan sağ hemisferik beyin hakimiyetine sahip olarak tanımladı. Travis'e göre bu yeniden eğitim, “bir tarafı diğer tarafa eşit veya neredeyse eşit güçte olana kadar beyninin doğal olarak zayıf sol tarafını güçlendirmeye hizmet etti. Ancak Travis, “beynin yarısının tam kontrol altında olması gerektiği konusunda uyardı. . . Eşit bir egemenlik varsa, tüm konuşma koşulları altında kekeleyen kekememiz var. ”
Travis'in görüşleri, 1933'te Minnesota Üniversitesi'nde konuşma kliniğinin müdürü olan öğrencisi Bryng Bryngelson (1892-1979) tarafından onaylandı ve genişletildi. Bryngelson, kekemeliğin bazı bireylerde ambidexterite ile bağlantılı olduğu sonucuna vardı. . . sol elini kullanma eğilimleri sağ elini eğitime tam olarak cevap vermemesinden dolayı ”.
Herkes ikna olmamıştı. 1938'de North Carolina Üniversitesi eğitimcisi KC Garrison, New Jersey devlet okulları tarafından “solaklık 250 vakadan altmış altı vakaya indirildi” 4 yıl süren “solaklığı“ tedavi etme ”kampanyasının sonuçlarını aktardı. ” Okul yetkililerine göre, “tek bir kusurlu konuşma vakası oluşmadı”. Garnizonun nedeninin Garrison'u yeniden eğitmek yerine daha ziyade “çocuğun sinir durumu ve bir değişikliği etkilemek için kullanılan yöntemler” yazdı.
Psikanalitik psikiyatrinin etkisi yeniden eğitim savunucularında belirgindir. 1946 araştırmasında Blau özellikle, bazı uzmanların “ebeveynlere şiddetle tavsiye ettiği“ son birkaç on yıl ”uygulamasını inceledi. . . çocuğun özgür olması gerektiğini. . . 'içgüdüsel' egemenliğin dış etkilerden etkilenmeden ortaya çıkmasına izin vermek için kendi tarafını seçmek. ” Böyle bir ilerici uygulama, Blau, “ihmal, zararlı ve dekstralite için normal kültürel etkilerin çoğuna karşı koyma eğiliminde” uyarısında bulundu. 1950'lerde diğerleri, yeniden eğitilenler arasında kekemeliğin meydana gelip gelmediğinin, solakları değiştirmek için kullanılan yöntemlere ve ellilik değişikliğinin başladığı yaşa bağlı olduğuna karar verdiler.
Yeniden eğitim ve kekemelik arasında bir bağlantı görenlerin, ters eğitmenin tersine çevirmenin kekemeliği iyileştirebileceği varsayımı vardı. 1935'te Travis'in iki öğrencisi Wendell Johnson ve Lucille Duke, 14'ü sağ elleriyle yazmak için doğal solaklar olan 16 kekemenin ayrıntılı vaka raporlarını yayınladılar. 16 kişi de doğal elleriyle yazmaya geri döndü ve yazarlara göre kekemelikleri ya durdu ya da büyük ölçüde düzeldi. Orton da dahil olmak üzere diğer araştırmacılar da benzer bulgular bildirdiler. Londra'nın nöroloğu W. Russell Brain (1885-1966) 1945'te Lancet'te “yirmiliğin çalışması ve konuşma ile ilişkisi” hakkındaki son yirmi yıllık araştırmayı gözden geçirerek, 1945'te Lancet'te “kekemeliğin el hastalığı anormallikleriyle ilişkili önemli kanıtlar olduğunu bildirmiştir. .”
Psikanalitik psikiyatrinin etkisi yeniden eğitim savunucularında belirgindir. 1946 araştırmasında Blau özellikle, bazı uzmanların “ebeveynlere şiddetle tavsiye ettiği“ son birkaç on yıl ”uygulamasını inceledi. . . çocuğun özgür olması gerektiğini. . . 'içgüdüsel' egemenliğin dış etkilerden etkilenmeden ortaya çıkmasına izin vermek için kendi tarafını seçmek. ” Böyle bir ilerici uygulama, Blau, “ihmal, zararlı ve dekstralite için normal kültürel etkilerin çoğuna karşı koyma eğiliminde” uyarısında bulundu. 1950'lerde diğerleri, yeniden eğitilenler arasında kekemeliğin meydana gelip gelmediğinin, solakları değiştirmek için kullanılan yöntemlere ve ellilik değişikliğinin başladığı yaşa bağlı olduğuna karar verdiler.
Yeniden eğitim ve kekemelik arasında bir bağlantı görenlerin, ters eğitmenin tersine çevirmenin kekemeliği iyileştirebileceği varsayımı vardı. 1935'te Travis'in iki öğrencisi Wendell Johnson ve Lucille Duke, 14'ü sağ elleriyle yazmak için doğal solaklar olan 16 kekemenin ayrıntılı vaka raporlarını yayınladılar. 16 kişi de doğal elleriyle yazmaya geri döndü ve yazarlara göre kekemelikleri ya durdu ya da büyük ölçüde düzeldi. Orton da dahil olmak üzere diğer araştırmacılar da benzer bulgular bildirdiler. Londra'nın nöroloğu W. Russell Brain (1885-1966) 1945'te Lancet'te “yirmiliğin çalışması ve konuşma ile ilişkisi” hakkındaki son yirmi yıllık araştırmayı gözden geçirerek, 1945'te Lancet'te “kekemeliğin el hastalığı anormallikleriyle ilişkili önemli kanıtlar olduğunu bildirmiştir. .”
Çoğu uzman, artık el değiştirme ve kekemelik arasında doğrudan bir neden ve sonuç görmese de, yine de sol elini kullananların sağ elini yazmaya dönüşmeye zorlamaktadır. 1990'da yazdığı “erken ve etkileyici istatistiksel raporlara” rağmen psikolog Lauren Julius Harris, yeniden eğitmenin kekemeliğe neden olduğuna dair kanıtların zayıf olduğu sonucuna vardı. Yine de, “1930'larda [bu] hakkında daha fazla şey bilmediğimizi” itiraf etti çünkü o zamandan beri yapılan çalışmalar “el eğitimi sorununu göz ardı etti ve konuşma bozukluklarının sol ellerde daha yaygın olup olmadığı sorusuna odaklandı. genellikle.”
Umarım önümüzdeki kitabım solaklık ve kekemelik arasında bir bağlantı olup olmadığını belirlemeye ilgi uyandıracak, en önemlisi ABD ve Avrupa'nın aksine, gezegenin sol elini kullananların çoğu ayrımcılığa ve yeniden eğitime maruz kalıyor.
Umarım önümüzdeki kitabım solaklık ve kekemelik arasında bir bağlantı olup olmadığını belirlemeye ilgi uyandıracak, en önemlisi ABD ve Avrupa'nın aksine, gezegenin sol elini kullananların çoğu ayrımcılığa ve yeniden eğitime maruz kalıyor.
Kekemelik ile ilgili doğrudan bir nedeni olduğuna dair kesin bir araştırma yapılmamıştır.
Yazar:
Howard I. Kushner Emory Üniversitesi'nde Bilim ve Toplum Emeritus Profesörüdür ve burada Rollins Halk Sağlığı Okulu ve Emory Koleji'nde Profesör olarak ortak atamalar yapmıştır. Kushner, 2015 yılında San Diego, California Üniversitesi İletişim Bölümü'nde Karşılaştırmalı İnsan Bilimi Laboratuvarı'na katıldı. Ayrıca John D. Adams San Diego Eyalet Üniversitesi'nde Tarih Emeritus Profesörüdür. A Cursing Brain? Dahil olmak üzere beş kitabın yazarıdır.
Howard I. Kushner Emory Üniversitesi'nde Bilim ve Toplum Emeritus Profesörüdür ve burada Rollins Halk Sağlığı Okulu ve Emory Koleji'nde Profesör olarak ortak atamalar yapmıştır. Kushner, 2015 yılında San Diego, California Üniversitesi İletişim Bölümü'nde Karşılaştırmalı İnsan Bilimi Laboratuvarı'na katıldı. Ayrıca John D. Adams San Diego Eyalet Üniversitesi'nde Tarih Emeritus Profesörüdür. A Cursing Brain? Dahil olmak üzere beş kitabın yazarıdır.
Solak Bir Çocuğu Sağ Elini Kullanmaya Zorlamak Kekemeliğe Neden Olur?
Bu, 20. yüzyılın başlarında yaygın bir şekilde inanılıyordu, ancak 1940'tan beri çoğu çalışmada kanıtlanamamıştır. Elle tutmayı değiştirme girişimleri kekemeliğe neden olmamasına rağmen, bir çocuğun el değiştirmeye zorlanmasıyla sonuçlanan stres bazı bireyler için kekemeliğin artmasına neden olabilir.(westutter.org)
Bu, 20. yüzyılın başlarında yaygın bir şekilde inanılıyordu, ancak 1940'tan beri çoğu çalışmada kanıtlanamamıştır. Elle tutmayı değiştirme girişimleri kekemeliğe neden olmamasına rağmen, bir çocuğun el değiştirmeye zorlanmasıyla sonuçlanan stres bazı bireyler için kekemeliğin artmasına neden olabilir.(westutter.org)
Örnek:
Kral VI. George
Kraliçe II.Elizabeth'in babası Kral George VI, sol elini sağına tercih etti, ancak 20. yüzyılda solak çocuklar için standart olduğu gibi sağ elini kullanmak zorunda kaldı . Bununla birlikte, bir yetişkin olarak, sık sık sol elini baskın olarak kullanarak tenis oynadığı görülüyordu.
kekemeliğe sol elden sağ elliğe değişmeye zorlanmak gibi korkunç bir olaydan kaynaklanabilir. Albert konuşma terapistine sol elini soldan sağ elini dört ya da beş yaşındayken değiştirmek zorunda kaldığını söyler. Bu kekemeliğe başladığı zamandı.
Aylardır aylarca sol elimle yazmaktan sağ elini yazmaya geçmemi isteyen ikinci sınıf öğretmenimle travmatik bir deneyimden sonra neredeyse sekiz yaşımda kekemeye başladım. Aylarca süren verimsiz çabalardan sonra, bir gün sol elimi ve eklemleri çelik bir cetvelle elim ve eklemler kanamaya başlayana kadar tekrar tekrar dövdü. Psikologlar ve konuşma terapistleri bu olayı kekemeliğimin başlangıcıyla ilişkilendirir.
Rf: