29/01/2023, 11:55
Kekemelik, planlanan ifadelerin düzgün ve zamanında ifade edilmesini etkileyen bir konuşma bozukluğudur. Kekemelik genellikle erken çocukluk döneminde başlar ve nüfusun %1'inde yaşam boyu devam eder. Kekemelikten muzdarip insanların konuşması, algısal olarak önemli tekrarlar ve bireysel fonemlerin uzamasının yanı sıra hecelerin ve kelimelerin başlangıcında eklem kaslarının gerginliğinin eşlik ettiği anormal sessiz duraklamalarla karakterize edilir. Bu rahatsızlıklara genellikle göz kırpma ve yüz ifadeleri gibi diğer ikincil davranışlar eşlik eder. Bu daha belirgin özelliklerin yanı sıra, kekemeliğin, onu deneyimleyenler üzerinde artan sosyal kaygı ve azalan özgüven , duygusal işlevsellik ve genel zihinsel sağlık dahil olmak üzere önemli bir etkisi vardır .
Bu nedenle, gelişimdeki kalıcı kekemelik , konuşma seslerinin uzaması veya tekrarlanması veya genellikle yüz kaslarında ve eklem aparatlarında güçlü bir gerilimin eşlik ettiği hava akışının engellenmesi şeklinde kendini gösterir . Davranışa, normalde akıcı konuşan bireylere kıyasla nörolojik aktivite ve morfolojideki farklılıklar eşlik eder. Kekemelik üzerine yapılan araştırmalardan elde edilen tutarlı bir bulgu, devam eden konuşma sırasında zamanlamayı ve/veya dinlemeyi değiştirerek kekemelik derecesinin azaltılabileceğidir . Kekeleyen kişilerde akıcılığı teşvik eden tekniklere örnek olarak metronom altında konuşmayı maskeleme , kelimeleri başka bir konuşmacıyla birlikte konuşma veya mevcut konuşmanın gecikmeli ve frekans kaydırmalı yeniden oynatımı yer alır. Araştırmacıların bulguları büyük ölçüde konuşma ritmi bozukluğu hipotezini yansıtıyor; bu hipotez, kişinin kendi konuşma dinlemesini tamamlayan duyusal girdilerin mevcut konuşmayla tutarlı olduklarında akıcılığı en üst düzeye çıkaracağını öne sürüyor.
Kekemelikte "ritim etkisinin" arkasındaki sinirsel devre
Ritmik konuşma sırasında beyincik ve prefrontal korteksteki bağlanabilirliğin modülasyonu, akıcılığı tetikleyen modalitelerin beyincikteki telafi edici zamanlama sistemini etkinleştirdiğini ve aşağı akış motor kontrolünü ve dikkat sistemini potansiyel olarak modüle ettiğini düşündürür. Bu sonuçlar, serebellumu kekeme yetişkinlerde akıcılıkla ilişkilendiren çalışmayı destekler ve serebellumun kekemelik tedavisi için bir hedef olabileceğini gösterir.
1990'lardan bu yana yapılan araştırmalar, memeli vestibüler sisteminin 1000 Hz'e kadar ses ve titreşim frekanslarına yanıt verdiğini ve daha yüksek frekanslara faz kilitli olabileceğini göstermiştir. Vücuttan geçen titreşimlere karşı vestibüler hassasiyet, havadaki ses dalgalarına göre çok daha fazladır, öyle ki, konuşma eyleminin yarattığı vücut tarafından iletilen titreşim, insanlarda vestibüler mekanoreseptörleri saptırır. İnsanlarda vestibüler kökenli elektrofizyolojik tepkiler, havayla iletilen uyaranlar için eşiğin 70 dB üzerinde ve vücutla iletilen uyaranlar için eşiğin 35 dB üzerinde mevcuttur ve zamansal entegrasyon için bir düzeltme içerir. Bu nedenle, günlük konuşma için tipik olan 60 dBA'lık bir ses seviyesinden bahsederken, gösterge, vestibüler eşiklerin,
Vestibüler mekanoreseptörlerin konuşma tarafından yaratılan titreşim enerjisi tarafından saptırılması, VIII kranial sinir boyunca nöronların ateşlenmesiyle sonuçlanan bir aktivite zincirini başlatır. Vestibüler orijinli nöronların bu ateşleme modelleri mevcut konuşma ile koordine edilecek ve ritim bozukluğu hipotezine göre konuşma akıcılığını geliştirecektir. Tersine, vestibüler kaynaklı nöronların ateşleme paternleri gecikirse veya zayıflarsa, akıcılığın bozulması beklenebilir. Bu çalışma, kekemelik grubundaki vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyellerin (VEMP'ler) kekemelik olmayan kontrol grubuna göre önemli ölçüde daha düşük genliğe veya önemli ölçüde farklı gecikmelere sahip olacağı hipoteziyle önceden kaydedilmiştir. Herhangi bir sonuç yorumu destekleyecektir,
Serebral korteks çalışmaları kekemelik ve kekemelik olmayan gruplar arasında motor eşiğinde bir fark olduğunu göstermiştir.
Bazı araştırmalar, kekemelikte sol IFG ile sol precentral girus arasındaki bağlantının azaldığını gösteriyor, bu da motor yürütme için konuşma planlarının tercümesinin bozulduğunu gösteriyor. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma.
Tipik konuşma sırasında kekemelikte nöronal aktivasyonu incelemeye ek olarak, görüntüleme çalışmaları kekemelerin daha akıcı konuştuğu ortamlardaki aktivasyonu da incelemiştir. Davranış araştırmalarında kapsamlı bir şekilde incelenen böyle bir durum, konuşmacılar konuşma hareketlerini eşzamanlı tempo uyaranlarıyla senkronize ettiklerinde konuşma bozukluklarının önemli ölçüde azaldığı ritim etkisidir . Bu akıcılığı artıran etkiler kalıcıdır; Uyaran ister akustik ister görsel yöntemlerle sunulsun, hayali bir ritimle bile uyarılabilir ve konuşma hızından bağımsız olarak ortaya çıkarlar.
Vestibüler sistemin refleksleri
Duyusal sistemlerin özelliği olan kortikopetal ve kortikofugal yolaklara ek olarak, vestibüler sistem, baş pozisyonundaki veya gövde dönüşündeki değişiklikleri telafi eden vücut hareketlerine neden olan refleksleri içerir.. Örnekler, dengeyi koruyan vestibülo-kolik refleksi ve görüş hattını koruyan vestibülo-oküler refleksi içerir. Refleks yaylarının beyin sapı boyunca otomatik işleyişi (yani, zorunlu kortikal aracılık olmadan), kortikal tutulum gerekliyse mümkün olandan daha hızlı bir motor tepki sağlar. Kese, uterin ve vestibüler kanalların nispi katkılarının yanı sıra vestibüler çekirdeklerden geçen kesin yörüngenin değerlendirilmesi de dahil olmak üzere vestibülo-kolik refleksin modellenmesi halen devam etmektedir. Vestibulo-collitic refleksi prensip olarak boynun herhangi bir kasından kaydedilebilir.
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller
Servikal VEMP olarak adlandırılan vestibülo-çarpışma refleksinin kısa bir gizli parçası, genellikle sternokleidomastoid kas (SCM) üzerinde yüzey elektrotları kullanılarak kaydedilir.
VEMP, SCM'deki tonik aktivitenin geçici inhibisyonunu ölçer. Bu, karakteristik bir tepe noktası (p1) ve çukuru (n1) olan büyük bir yanıttır. Araştırmacıların ilgi alanına giren parametreler, karakteristik zirve ve çukur arasındaki genlik (genlik p1-n1) ve süre (gecikme p1-n1) farkını içerir. Simülasyon çalışmalarında VEMP, motor ünite aksiyon potansiyellerinin ses veya titreşim sunumu üzerine baskılanmasıyla düzensiz aralıklarla meydana gelen motor ünite aksiyon potansiyellerinin üst üste binmesidir. VEMP iki matematiksel fonksiyonla tanımlanabilir: biri birim zaman başına motor ünite aksiyon potansiyellerinin ortalama sayısını belirler, diğeri ise bireysel motor ünite aksiyon potansiyelinin zamansal seyrini tanımlar. Böylece, VEMP, mevcut çalışmada doğrudan ilgilenilen nöronların (yani, VIII kranial sinir boyunca veya vestibüler çekirdekler içinde bulunanlar) uyarılma sıklığına karşılık gelmez. Bu nedenle, verilerin yorumlanması, sonuçları ilgili nöronların ateşleme frekansına doğrudan karşılık gelen deneylerden farklıdır (örneğin, birçok çalışma tek hücre kayıtları, elektrokortikografi veya elektroensefalografi kullanır).
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller, vestibüler sistemin tam bir değerlendirmesini sağlamaz ve klinik olarak nörootolojik testlerin bir parçası olarak kullanılır. Servikal VEMP'ler klinik olarak akut vestibüler sendrom, epizodik baş dönmesi, kronik baş dönmesi veya dengesizlik ve üst kanal ayrışması ve üçüncü pencere sendromlarını saptamak için kullanılır.
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller, metalik olmayan gümüş klorür tek kullanımlık elektrotlar kullanılarak Eclipse EP25 sistemine kaydedilebilir. Ten20® iletken macun (Weaver and Company, Colorado, ABD) kullanılarak elektrotlar takılmadan önce cilt NuPrep® (Weaver and Company, Colorado, ABD) ile hazırlanır. Elektrotların empedansı 3 kΩ'un altında tutulur. Aktif elektrot sağ tarafta SCM'nin üzerine yerleştirilir ve referans ve toprak elektrotları sırasıyla sternum ve burnun üst kısmına yerleştirilir. Uyaran, Eclipse tarafından oluşturulan dikdörtgen bir pencereye sahip 500 Hz sinüzoidal bir taşıyıcıydı. Bu frekansın VEMP testi için optimal olduğu kanıtlanmıştır. Sıfır yükselme/düşme süresi ve 2 ms'lik plato süresi şu özellikleri verir:
Kekeme olan ve olmayan gruplar arasındaki motor eşiklerdeki fark beyin sapı reflekslerini etkiliyorsa, VEMP p1-n1 amplitüdünün kekemelik grubunda kekemelik olmayan gruba göre neden daha küçük olduğuna dair bir açıklama geliştirmek mümkün olabilir. VEMP, vestibülokolik refleksin kısa gecikmeli bir parçası olarak düşünülmelidir. Bu tür gövde refleksinin (yani, korteksin tutulumu olmayan bir refleksin) bir özelliği, motor reaksiyonun hızı, korteksin dahil edilmesi gerektiğinde beklenebilecek olana kıyasladır. Bakışın dengesi ve kararlılığı gibi işlevler bu hıza bağlıdır. Kekemeliğin belirtilerine yerçekimi eylemsizlik işleviyle ilgili sorunların raporları eşlik etmediği ve serebral aktivitenin vestibüler reflekslerin bir parçası olarak kabul edilmediği göz önüne alındığında, şu varsayım
Kekemelikte elektroensefalografi ve uyarılmış potansiyeller
Ses ve titreşim uyaranlarından sonra yükselen işitsel yoldaki elektroensefalografik (EEG) aktivite, genellikle işitsel beyin sapı tepkisi ile değerlendirilir.Kekemelik olan gruplar, uyaranlar konuşmaya benzediğinde, kekeme olmayan gruplara kıyasla ABR'de daha büyük farklılıklar gösterir. Ancak bugüne kadar yapılan tüm testler klinik vestibüler eşiğin altındayken, seslendirme sırasında klinik vestibüler eşik aşılmıştır. Ses uyaranları vestibüler eşiği aştığında, ABR'de ek bir N3 bileşeni bulunur.
Uyarılar klinik vestibüler eşiği aştığında EEG morfolojisindeki değişiklikler hem kortekste hem de işitsel beyin sapında gözlenir. Ses uyaranları klinik vestibüler eşiği aştığında, kortikal EEG kayıtları, N1'den hemen önce ek bir bileşen olan N42/P52'yi gösterir. N42/P52'nin olası kaynağı temporal veya singulat kortekstir. ABR'de N3'te olduğu gibi, kekemelik gruplarında N42/P52'nin doğası araştırılmamıştır. Bununla birlikte, N1 kekemelik gruplarının çalışmalarında önemli bir rol oynamıştır. N1 (veya manyetoensefalografide eşdeğeri M100), genellikle seslendirme sırasındaki temporal korteks aktivitesinin konuşma motor aktivitesi tarafından düzenlendiği varsayıldığı konuşma bastırmayı değerlendirmek için kullanılır. Birkaç yazar önerdi
Çözüm
Bu not, aritmi hipoteziyle uyumlu ve onu tamamlayıcı bir hipotez tarafından motive edilmiştir. Hipotezin temeli, seslendirme sırasında koklear ve vestibüler mekanoreseptör sapmaları arasındaki tesadüfleri bulmanın, kişinin kendi sesini tanımlaması için temel olduğu ve kekemeliği olan kişilerde kendi sesini tanımlamasının farklı olduğudur.
psikiyatrist Minutko Vitaly Leonidovich
https://minutkoclinic.com
Bu nedenle, gelişimdeki kalıcı kekemelik , konuşma seslerinin uzaması veya tekrarlanması veya genellikle yüz kaslarında ve eklem aparatlarında güçlü bir gerilimin eşlik ettiği hava akışının engellenmesi şeklinde kendini gösterir . Davranışa, normalde akıcı konuşan bireylere kıyasla nörolojik aktivite ve morfolojideki farklılıklar eşlik eder. Kekemelik üzerine yapılan araştırmalardan elde edilen tutarlı bir bulgu, devam eden konuşma sırasında zamanlamayı ve/veya dinlemeyi değiştirerek kekemelik derecesinin azaltılabileceğidir . Kekeleyen kişilerde akıcılığı teşvik eden tekniklere örnek olarak metronom altında konuşmayı maskeleme , kelimeleri başka bir konuşmacıyla birlikte konuşma veya mevcut konuşmanın gecikmeli ve frekans kaydırmalı yeniden oynatımı yer alır. Araştırmacıların bulguları büyük ölçüde konuşma ritmi bozukluğu hipotezini yansıtıyor; bu hipotez, kişinin kendi konuşma dinlemesini tamamlayan duyusal girdilerin mevcut konuşmayla tutarlı olduklarında akıcılığı en üst düzeye çıkaracağını öne sürüyor.
Kekemelikte "ritim etkisinin" arkasındaki sinirsel devre
Ritmik konuşma sırasında beyincik ve prefrontal korteksteki bağlanabilirliğin modülasyonu, akıcılığı tetikleyen modalitelerin beyincikteki telafi edici zamanlama sistemini etkinleştirdiğini ve aşağı akış motor kontrolünü ve dikkat sistemini potansiyel olarak modüle ettiğini düşündürür. Bu sonuçlar, serebellumu kekeme yetişkinlerde akıcılıkla ilişkilendiren çalışmayı destekler ve serebellumun kekemelik tedavisi için bir hedef olabileceğini gösterir.
1990'lardan bu yana yapılan araştırmalar, memeli vestibüler sisteminin 1000 Hz'e kadar ses ve titreşim frekanslarına yanıt verdiğini ve daha yüksek frekanslara faz kilitli olabileceğini göstermiştir. Vücuttan geçen titreşimlere karşı vestibüler hassasiyet, havadaki ses dalgalarına göre çok daha fazladır, öyle ki, konuşma eyleminin yarattığı vücut tarafından iletilen titreşim, insanlarda vestibüler mekanoreseptörleri saptırır. İnsanlarda vestibüler kökenli elektrofizyolojik tepkiler, havayla iletilen uyaranlar için eşiğin 70 dB üzerinde ve vücutla iletilen uyaranlar için eşiğin 35 dB üzerinde mevcuttur ve zamansal entegrasyon için bir düzeltme içerir. Bu nedenle, günlük konuşma için tipik olan 60 dBA'lık bir ses seviyesinden bahsederken, gösterge, vestibüler eşiklerin,
Vestibüler mekanoreseptörlerin konuşma tarafından yaratılan titreşim enerjisi tarafından saptırılması, VIII kranial sinir boyunca nöronların ateşlenmesiyle sonuçlanan bir aktivite zincirini başlatır. Vestibüler orijinli nöronların bu ateşleme modelleri mevcut konuşma ile koordine edilecek ve ritim bozukluğu hipotezine göre konuşma akıcılığını geliştirecektir. Tersine, vestibüler kaynaklı nöronların ateşleme paternleri gecikirse veya zayıflarsa, akıcılığın bozulması beklenebilir. Bu çalışma, kekemelik grubundaki vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyellerin (VEMP'ler) kekemelik olmayan kontrol grubuna göre önemli ölçüde daha düşük genliğe veya önemli ölçüde farklı gecikmelere sahip olacağı hipoteziyle önceden kaydedilmiştir. Herhangi bir sonuç yorumu destekleyecektir,
Serebral korteks çalışmaları kekemelik ve kekemelik olmayan gruplar arasında motor eşiğinde bir fark olduğunu göstermiştir.
Bazı araştırmalar, kekemelikte sol IFG ile sol precentral girus arasındaki bağlantının azaldığını gösteriyor, bu da motor yürütme için konuşma planlarının tercümesinin bozulduğunu gösteriyor. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma. Diğer çalışmalar, işitsel, motor, premotor ve subkortikal alanlar arasındaki bağlantıda grup farklılıklarını göstermektedir. Bu göreve dayalı, dinlenme durumu ve yapısal bağlantı çalışmalarının sonuçları, kekemeliğin yalnızca bir veya daha fazla farklı beyin bölgesindeki bozuklukların değil, aynı zamanda beyin bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurma yeteneğindeki farklılıkların da sonucu olduğunu göstermiştir. konuşma.
Tipik konuşma sırasında kekemelikte nöronal aktivasyonu incelemeye ek olarak, görüntüleme çalışmaları kekemelerin daha akıcı konuştuğu ortamlardaki aktivasyonu da incelemiştir. Davranış araştırmalarında kapsamlı bir şekilde incelenen böyle bir durum, konuşmacılar konuşma hareketlerini eşzamanlı tempo uyaranlarıyla senkronize ettiklerinde konuşma bozukluklarının önemli ölçüde azaldığı ritim etkisidir . Bu akıcılığı artıran etkiler kalıcıdır; Uyaran ister akustik ister görsel yöntemlerle sunulsun, hayali bir ritimle bile uyarılabilir ve konuşma hızından bağımsız olarak ortaya çıkarlar.
Vestibüler sistemin refleksleri
Duyusal sistemlerin özelliği olan kortikopetal ve kortikofugal yolaklara ek olarak, vestibüler sistem, baş pozisyonundaki veya gövde dönüşündeki değişiklikleri telafi eden vücut hareketlerine neden olan refleksleri içerir.. Örnekler, dengeyi koruyan vestibülo-kolik refleksi ve görüş hattını koruyan vestibülo-oküler refleksi içerir. Refleks yaylarının beyin sapı boyunca otomatik işleyişi (yani, zorunlu kortikal aracılık olmadan), kortikal tutulum gerekliyse mümkün olandan daha hızlı bir motor tepki sağlar. Kese, uterin ve vestibüler kanalların nispi katkılarının yanı sıra vestibüler çekirdeklerden geçen kesin yörüngenin değerlendirilmesi de dahil olmak üzere vestibülo-kolik refleksin modellenmesi halen devam etmektedir. Vestibulo-collitic refleksi prensip olarak boynun herhangi bir kasından kaydedilebilir.
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller
Servikal VEMP olarak adlandırılan vestibülo-çarpışma refleksinin kısa bir gizli parçası, genellikle sternokleidomastoid kas (SCM) üzerinde yüzey elektrotları kullanılarak kaydedilir.
VEMP, SCM'deki tonik aktivitenin geçici inhibisyonunu ölçer. Bu, karakteristik bir tepe noktası (p1) ve çukuru (n1) olan büyük bir yanıttır. Araştırmacıların ilgi alanına giren parametreler, karakteristik zirve ve çukur arasındaki genlik (genlik p1-n1) ve süre (gecikme p1-n1) farkını içerir. Simülasyon çalışmalarında VEMP, motor ünite aksiyon potansiyellerinin ses veya titreşim sunumu üzerine baskılanmasıyla düzensiz aralıklarla meydana gelen motor ünite aksiyon potansiyellerinin üst üste binmesidir. VEMP iki matematiksel fonksiyonla tanımlanabilir: biri birim zaman başına motor ünite aksiyon potansiyellerinin ortalama sayısını belirler, diğeri ise bireysel motor ünite aksiyon potansiyelinin zamansal seyrini tanımlar. Böylece, VEMP, mevcut çalışmada doğrudan ilgilenilen nöronların (yani, VIII kranial sinir boyunca veya vestibüler çekirdekler içinde bulunanlar) uyarılma sıklığına karşılık gelmez. Bu nedenle, verilerin yorumlanması, sonuçları ilgili nöronların ateşleme frekansına doğrudan karşılık gelen deneylerden farklıdır (örneğin, birçok çalışma tek hücre kayıtları, elektrokortikografi veya elektroensefalografi kullanır).
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller, vestibüler sistemin tam bir değerlendirmesini sağlamaz ve klinik olarak nörootolojik testlerin bir parçası olarak kullanılır. Servikal VEMP'ler klinik olarak akut vestibüler sendrom, epizodik baş dönmesi, kronik baş dönmesi veya dengesizlik ve üst kanal ayrışması ve üçüncü pencere sendromlarını saptamak için kullanılır.
Vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyeller, metalik olmayan gümüş klorür tek kullanımlık elektrotlar kullanılarak Eclipse EP25 sistemine kaydedilebilir. Ten20® iletken macun (Weaver and Company, Colorado, ABD) kullanılarak elektrotlar takılmadan önce cilt NuPrep® (Weaver and Company, Colorado, ABD) ile hazırlanır. Elektrotların empedansı 3 kΩ'un altında tutulur. Aktif elektrot sağ tarafta SCM'nin üzerine yerleştirilir ve referans ve toprak elektrotları sırasıyla sternum ve burnun üst kısmına yerleştirilir. Uyaran, Eclipse tarafından oluşturulan dikdörtgen bir pencereye sahip 500 Hz sinüzoidal bir taşıyıcıydı. Bu frekansın VEMP testi için optimal olduğu kanıtlanmıştır. Sıfır yükselme/düşme süresi ve 2 ms'lik plato süresi şu özellikleri verir:
Kekeme olan ve olmayan gruplar arasındaki motor eşiklerdeki fark beyin sapı reflekslerini etkiliyorsa, VEMP p1-n1 amplitüdünün kekemelik grubunda kekemelik olmayan gruba göre neden daha küçük olduğuna dair bir açıklama geliştirmek mümkün olabilir. VEMP, vestibülokolik refleksin kısa gecikmeli bir parçası olarak düşünülmelidir. Bu tür gövde refleksinin (yani, korteksin tutulumu olmayan bir refleksin) bir özelliği, motor reaksiyonun hızı, korteksin dahil edilmesi gerektiğinde beklenebilecek olana kıyasladır. Bakışın dengesi ve kararlılığı gibi işlevler bu hıza bağlıdır. Kekemeliğin belirtilerine yerçekimi eylemsizlik işleviyle ilgili sorunların raporları eşlik etmediği ve serebral aktivitenin vestibüler reflekslerin bir parçası olarak kabul edilmediği göz önüne alındığında, şu varsayım
Kekemelikte elektroensefalografi ve uyarılmış potansiyeller
Ses ve titreşim uyaranlarından sonra yükselen işitsel yoldaki elektroensefalografik (EEG) aktivite, genellikle işitsel beyin sapı tepkisi ile değerlendirilir.Kekemelik olan gruplar, uyaranlar konuşmaya benzediğinde, kekeme olmayan gruplara kıyasla ABR'de daha büyük farklılıklar gösterir. Ancak bugüne kadar yapılan tüm testler klinik vestibüler eşiğin altındayken, seslendirme sırasında klinik vestibüler eşik aşılmıştır. Ses uyaranları vestibüler eşiği aştığında, ABR'de ek bir N3 bileşeni bulunur.
Uyarılar klinik vestibüler eşiği aştığında EEG morfolojisindeki değişiklikler hem kortekste hem de işitsel beyin sapında gözlenir. Ses uyaranları klinik vestibüler eşiği aştığında, kortikal EEG kayıtları, N1'den hemen önce ek bir bileşen olan N42/P52'yi gösterir. N42/P52'nin olası kaynağı temporal veya singulat kortekstir. ABR'de N3'te olduğu gibi, kekemelik gruplarında N42/P52'nin doğası araştırılmamıştır. Bununla birlikte, N1 kekemelik gruplarının çalışmalarında önemli bir rol oynamıştır. N1 (veya manyetoensefalografide eşdeğeri M100), genellikle seslendirme sırasındaki temporal korteks aktivitesinin konuşma motor aktivitesi tarafından düzenlendiği varsayıldığı konuşma bastırmayı değerlendirmek için kullanılır. Birkaç yazar önerdi
Çözüm
Bu not, aritmi hipoteziyle uyumlu ve onu tamamlayıcı bir hipotez tarafından motive edilmiştir. Hipotezin temeli, seslendirme sırasında koklear ve vestibüler mekanoreseptör sapmaları arasındaki tesadüfleri bulmanın, kişinin kendi sesini tanımlaması için temel olduğu ve kekemeliği olan kişilerde kendi sesini tanımlamasının farklı olduğudur.
psikiyatrist Minutko Vitaly Leonidovich
https://minutkoclinic.com