(En son düzenleme: 21/01/2019, 13:47 {2} koray.)
Gecikmiş İşitsel Geribildirim Tekniği (Delayed Auditory Feedback)
1950'li yıllarda öğrenme kuramlarından uzaklaşılarak, kekemeliğin fiziksel bir bozukluktan; işitsel geribildirim sürecindeki bozulmalardan kaynaklandığı görüşü yaygınlaşmıştır.
Bu yaklaşımın önerdiği tedavi yöntemi, kekemelere bir araç yardımıyla geribildirim verilmesini, böylelikle konuşma hızını ve kaslardaki gerginliği kontrol altında tutmalarına yardımcı olunmasını içermektedir.
Van Riper (1971) ve Schwartz (1974), kekemeliğin, neden sonuç bağlantısı tartışılmaksızın,larinksteki kasılmalar ile ortaya çıktığını belirtmektedirler.Bu görüş çerçevesinde, kekemelikte geribildirim tekniğinin, kasılmaları kontrol etmeye yönelik olarak tedavi amaçlı kullanımı başlamıştır.
Pamir (1985) geribildirim tekniğini şu şekilde tanımlamaktadır "Geribildirim, insanın normal koşullarda farkında olmadığı fizyolojik ya da psikolojik tepkilerinin bir araç yardımıyla kendisine yansıtılarak farkına vardırılmasının sağlandığı ve bir eğitim programı içinde, etkinliklerini istenilen yönde düzenlemeyi öğrendiği bir yöntemdir". Pamir, bu teknikle kişiye yaptıklarını nesnel olarak gözleyebileceği bir ortam sunulduğunu ve böylelikle kişinin gözlediği davranışlarını alışkanlık edineceği yeni bir model doğrultusunda yeniden eğitilerek değiştirebileceğini belirtmektedir. Kekemelik tedavisinde alternatif bir yaklaşım sunan bu teknik, bozukluğun kökeninin fizyolojik veya psikolojik olduğu tartışmasını göz ardı ederek kekemeliğin azaltılmasına odaklaşmıştır.
Kekemelik tedavisinde uygulanan Geribildirim tekniğinde bir araç yardımıyla kişinin kaslarını gevşetmesi sağlanmakta, kekemelik kontrol altına alınmaya çalışılarak ve daha yavaş konuşularak akıcılık sağlanmaktadır.Daha sonra, kekemeliğin, işitsel geribildirim mekanizmasındaki bozulmalardan kaynaklandığına ilişkin görüş doğrultusunda Perkins ve Curlee (1970), bir araç yardımıyla kekeme kişilerin konuşmalarını duymalarını bir kaç saniye geciktirmişler ve böylelikle konuşma hızını düşürerek akıcılığı sağlamışlardır. Daha sonra yavaş yavaş konuşma hızı artırılarak kişinin normal hızda ve akıcılıkta konuşması gerçekleştirilmiştir.Gecikmiş İşitsel Geribildirim tekniği kullanılarak yapılan çalışmaların sonucunda, Adamzczyk (1965), gecikmiş işitsel geribildirim uyguladığı 60 kişide, dört ay süren terapi sonucunda %60 oranında ilerleme kaydettiğini belirtmiştir. Curiee ve Perkins (1969) işitsel geribildirim tekniği ile araştırmaya aldığı tüm kekemelerin normal konuşma düzeyine ulaştıklarını, Webster (1970) bu yöntemle tedavi sonucunda kekemeliğin tamamen ortadan kalktığını ve on ay sonraki izleme çalışmasında tüm deneklerin akıcılıklarını koruduğunu belirtmişlerdir.
Araştırmalarda, kekemeliği kontrol etme yönünden yararlı olduğu görülen Gecikmiş İşitsel Geribildirim Tekniğinin bir çok tedavi programında yardımcı teknik olarak kullanıldığı bilinmektedir.
Delayed Autodory Feedback bir sesi geciklemeli geri verme tekniği olup Shaping tekniğidir.
Psikolog Asım Eren'in kitabından alınmıştır.